Rudyard Kipling-AN...
2014-12-29 16:56
Rudyard Kipling
(1865 - 1936)
ΑΝ...
Αν μπορείς να κρατιέσαι νηφάλιος, σαν όλοι τριγύρω
τα ‘χουν χαμένα και φταίχτη σε κράζουν για τούτο...
τα ‘χουν χαμένα και φταίχτη σε κράζουν για τούτο...
Αν μπορείς να πιστεύεις σε σένα, σαν όλοι για σένα αμφιβάλλουν,
μα και ν’ ανέχεσαι εσύ ν’ αμφιβάλλουν για σένα...
μα και ν’ ανέχεσαι εσύ ν’ αμφιβάλλουν για σένα...
Αν μπορείς να προσμένεις, χωρίς ν’ αποκάμεις ποτέ καρτερώντας...
Κι αν, σα σε μπλέξουνε ψεύτες, εσύ σε ψευτιές δεν ξεπέσεις...
Κι αν, μισημένος, κρατείς την ψυχή σου κλεισμένη στο μίσος,
μα χωρίς και να δείχνεις ποτέ περισσή καλωσύνη,
κι ουδέ πάρα πολύ συνετός στις κουβέντες σου να ‘σαι...
μα χωρίς και να δείχνεις ποτέ περισσή καλωσύνη,
κι ουδέ πάρα πολύ συνετός στις κουβέντες σου να ‘σαι...
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι, δίχως ωστόσο να γίνεις
των ονείρων σου σκλάβος ποτέ. Κι αν στοχάζεσαι πάντα,
μα χωρίς και να κάνεις τη Σκέψη σκοπό σου...
των ονείρων σου σκλάβος ποτέ. Κι αν στοχάζεσαι πάντα,
μα χωρίς και να κάνεις τη Σκέψη σκοπό σου...
Αν μπορείς ν’ ανταμώνεις τον Θρίαμβο κ’ είτε την Ήττα
και να φέρνεσαι πάντα στους δυο κατεργάρους αυτούς ολοΐδια...
και να φέρνεσαι πάντα στους δυο κατεργάρους αυτούς ολοΐδια...
Αν μπορείς, να υποστείς μιάν αλήθεια που λες, να τη βλέπεις,
διαστρεμμένη απ’ αχρείους, να γίνει για βλάκες παγίδα...
διαστρεμμένη απ’ αχρείους, να γίνει για βλάκες παγίδα...
Κι αν της ζωής σου το έργο, μπορείς να το βλέπεις συντρίμμια,
και να σκύβεις, να το χτίζεις ξανά, με φθαρμένα εργαλεία...
και να σκύβεις, να το χτίζεις ξανά, με φθαρμένα εργαλεία...
Αν μπορείς να σωριάζεις μια στοίβα τα κέρδη, το βιός σου,
και σε μια ζαριά να ρισκάρεις τα πάντα, μια κ’ έξω,
και να χάνεις, και πάλι ν’ αρχίζεις απ’ τ’ άλφα,
δίχως ποτέ μια κουβέντα να πεις για τα κέρδη που πάνε...
και σε μια ζαριά να ρισκάρεις τα πάντα, μια κ’ έξω,
και να χάνεις, και πάλι ν’ αρχίζεις απ’ τ’ άλφα,
δίχως ποτέ μια κουβέντα να πεις για τα κέρδη που πάνε...
Αν μπορείς ν’ αναγκάσεις τα νεύρα, τους μυς, την καρδιά σου,
να δουλεύουν ακόμα για σε κι αφού σπάσουν, κι αφού παραλύσουν,
κι έτσι μπορείς να κρατήσεις ακόμα, σα μέσα σου πια δεν υπάρχει
τίποτα – ξόν απ’ τη θέληση που τους προστάζει: «Βαστάτε!»...
να δουλεύουν ακόμα για σε κι αφού σπάσουν, κι αφού παραλύσουν,
κι έτσι μπορείς να κρατήσεις ακόμα, σα μέσα σου πια δεν υπάρχει
τίποτα – ξόν απ’ τη θέληση που τους προστάζει: «Βαστάτε!»...
Αν, με τα πλήθη μιλώντας, φυλάξεις την πάσα αρετή σου.
Κι αν με Ρηγάδες παρέα, δεν χάσεις το νου σου.
Κι αν ούτε εχθροί, μα ούτε φίλοι ακριβοί, να σε πλήξουν μπορούνε...
Κι αν λογαριάζεις τους πάντες, αλλά και κανέναν περίσσια...
Και αν μπορείς να διατρέχεις στο κάθε λεφτό, που αδυσώπητα φεύγει,
όλο τον δρόμο που πρέπει να κάνεις μες στους εξήντα του χτύπους,
-τότε δική σου θε να' ναι όλη η Γη, κι ό,τι μέσα της κλείνει,
και – τρανότερο! – τότε πια γένηκες Άντρας, παιδί μου!...
όλο τον δρόμο που πρέπει να κάνεις μες στους εξήντα του χτύπους,
-τότε δική σου θε να' ναι όλη η Γη, κι ό,τι μέσα της κλείνει,
και – τρανότερο! – τότε πια γένηκες Άντρας, παιδί μου!...
"Αγγλοελ. Επιθ.", Απριλ. 1945 ΧΡ. Α. ΜΑΝΕΣΗΣ
Περισσότερα στις σελίδες του βιβλίου.
Πηγή κειμένου: ΑΝΘΛΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ (Εκλογή και επιμέλεια-Κλέωνος Β. Παράσχου), εκδόσεις Σίμος Συμεωνίδης.
Πηγή φωτογραφίας του συγγραφέα: https://www.poets.org
Για το BOOK TOUR, Θεοφάνης Θεοφάνους.
