Όταν βρέχει, να ντύνεσαι την αθωότητα

2016-08-22 14:44

Πηγή εικόνας: Διαδίκτυο 
 

Κινείσαι,

ανάμεσα στη μοναξιά και τα ασήμαντα

επιλέγεις να επιστρέφεις

με όχημα κάτι ραγισμένες θύμησες 

πάντα, στην ασφάλεια της μοναξιάς,

χωρίς τα κουρέλια που βαραίνουν την ύπαρξη

όταν βρέχει, ντύνεσαι την αθωότητα

όταν βρέχει, μαθαίνεις να ανυψώνεσαι

όταν βρέχει,

γέρνει η πρώτη νιότη στη νοσταλγία

μην απελπίζεσαι, 

η φύση του φθινοπώρου

είναι για να κρύβεις τα μυστικά 

ανάμεσα στα μωβ του δειλινού

και τα κυκλάμινα  του κήπου.

Με κώδικες η γλώσσα της βροχής

όσο λιγότεροι  καταλαβαίνουν, τόσο καλύτερα

πώς να την περιγράψεις ,

όποιες λέξεις κι αν βρεις,

φοβάσαι πως δεν θα τα καταφέρεις,

την αδικούν οι λέξεις ,

οι λέξεις δεν έχουν ουρανό,

αλλιώς κάτι θα γινόταν

συλλαβίζεις σύννεφα κι όνειρα

αυτά που φύλαγες τις άνυδρες μέρες

στο σύμπαν της ψυχής.

Ούτε τώρα θα σ’ αφήσω να διαμαρτυρηθείς

όταν έπρεπε δεν φώναξες

φοβόσουν πάντα τη μπόρα

προσπέρασες βιαστικά

τόσους φανοστάτες αδιάφορα

πόσες νύχτες, πόσες διαδρομές

χωρίς αφετηρία.

Ακόμη φοβάσαι να βγεις έξω

να περπατήσεις στη βροχή

 φοβάσαι μη βραχεί ο εγωισμός σου

μη λιώσουν οι ξεθωριασμένες αναμνήσεις

φοβάσαι,

μη χάσεις το ρόλο του πρωταγωνιστή

δε σε νοιάζει που θα έχεις σημειώσει

άλλη μια απουσία

στη δική μου συγκίνηση.

Βρέχει…  μαγεία

θαρρείς και είναι όλα αλλιώς.

 

Για το BOOK TOUR, Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου).

Πίσω