Οι ομπρέλες μιας αγάπης

Ο Μαρκ και η Άννι δούλευαν τα τελευταία τρία χρόνια στο ίδιο σχολείο.

Εκείνος μεγαλύτερός της, πρόσφατα διαζευγμένος και πολύ γοητευτικός.

Εκείνη γλυκύτατη, καλλιεργημένη, ευαίσθητη.

Κάθε πρωί αντάλλασσαν έναν τυπικό χαιρετισμό.

Αυτή τη χρονιά οι εκπαιδευτικοί του σχολείου κλήθηκαν να φέρουν εις πέρας ένα φιλόδοξο πρότζεκτ: κάθε μήνα θα παρουσίαζαν αναλυτικά με κατασκευές, εκθέσεις, ομιλίες, ένα θέμα που θα επέλεγαν μαζί με τους μαθητές τους.

Οι τάξεις του Μαρκ και της Άννι κληρώθηκαν να συνεργαστούν για τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού.

Η αρχική συνάντηση έγινε στο εργαστήριο πληροφορικής χωρίς τα παιδιά. Έβαλαν δύο καρέκλες δίπλα δίπλα μπροστά σε έναν υπολογιστή και κάθισαν. Καθώς αναζητούσαν υλικό στο διαδίκτυο, εμφανίστηκε μπροστά τους μία φωτογραφία που έφερε κι άλλη αμηχανία στην ήδη αμήχανη ατμόσφαιρα. Ένα νιόπαντρο ζευγάρι φιλιόταν μέσα στον πλημμυρισμένο από βροχή δρόμο. Ήταν περιτριγυρισμένο από παιδιά τα οποία, κρατώντας τις ομπρέλες τους, παρατηρούσαν άλλα ενθουσιασμένα, άλλα έκπληκτα και άλλα με απορία. Ο χρόνος για λίγο σταμάτησε. Τα δάχτυλα του Μαρκ άγγιξαν το παγωμένο χέρι της Άννι…

………………………………………………………………………………………..

Το Ιούνιο όλο το πρότυπο σχολείο της μικρής πολιτείας ήταν στολισμένο με λουλούδια και τούλινους φιόγκους.

Ο γαμπρός και η νύφη έφτασαν στο προαύλιο λίγο μετά το μυστήριο. Τα παιδιά, που είχαν πάει πριν από εκείνους, συνεννοήθηκαν και, παρόλο που δεν έβρεχε καθόλου, κρατούσαν όλα από μία πολύχρωμη ομπρέλα! Η εικόνα που τόσους μήνες έβλεπαν έγινε μία τεράστια αφίσα που κάλυπτε την κεντρική πόρτα από πάνω μέχρι κάτω. Κάποιος είχε γράψει πάνω της με κεφαλαία γράμματα:

«ΟΙ ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ»

Ευτυχώς κανείς δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια.

Ούτε το ζευγάρι της φωτογραφίας υπήρξε ερωτευμένο στην πραγματικότητα, ούτε τα παιδιά εκστασιασμένα. Ήταν απλά ένα στιγμιότυπο μιας αποτυχημένης ταινίας. 

Γιώτα Κοτσαύτη (Ανέκδοτο κείμενο)

Για το BOOK-TOUR, Γιώτα Κοτσαύτη.

«…Μέσα στο κεφάλι μου έχω ολόκληρη στρατιά από ανθρώπους που παρακαλούν να βγουν έξω και να πάρουν διαταγές…»

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΟΦ, Η τέχνη της γραφής, εκδόσεις Πατάκη

Αφορμή για την ιστορία στάθηκε ένα παιχνίδι που ξεκίνησε στο προφίλ της αρθρογράφου με την ετικέτα #φωτογραφίες_που_εμπνέουν και με τη λεζάντα «Αν σου ζητούσαν να δώσεις έναν τίτλο σ' αυτή τη φωτογραφία, τί θα έλεγες...;» Οι τίτλοι που δόθηκαν ήταν πάρα πολλοί όμως αυτός που ψηφίστηκε με τα περισσότερα «Μου αρέσει» ήταν «Οι ομπρέλες μιας αγάπης» της Βάσως Μακρή. Με βάση αυτόν γράφτηκε το παραπάνω κείμενο.
Αν θέλεις και συ να συμμετέχεις στο παιχνίδι μας, έλα κάθε Σαββατοκύριακο στο προφίλ: www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous

και άφησε το σχόλιό σου κάτω από την προτεινόμενη φωτογραφία.