«ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ»: Τα λιοντάρια της Γαλλίας βρυχώνται…
Η σκληρή και άγρια πραγματικότητα της Γαλλίας σήμερα δια χειρός Λατζ Λι, μακριά και πίσω απ’ τα φώτα και την λάμψη της λουστραρισμένης εικόνας για τους ρομαντικούς τουρίστες του πύργου Άιφελ και τους οικογενειάρχες του πάρκου της Ντίσνεϋλαντ. Μια ματιά στην παλιά γειτονιά του Ουγκώ, εκεί όπου οι ΑΘΛΙΟΙ του ζουν κι αναπνέουν κατά χιλιάδες, με μοναδική διαφορά το χρώμα του δέρματος και με την αγανάκτησή τους καζάνι έτοιμο πάντα να εκραγεί…
Imbd
20 χρόνια μετά το «Κάνε το σωστό» του συνονόματου Σπάικ και 157 μετά το αριστουργηματικό βιβλίο του Ουγκώ «Οι άθλιοι», ένας πολιτογραφημένος Γάλλος από το Μαλί παντρεύει μαεστρικά τον ουμανισμό του συγγραφέα με τον παραλογισμό της βίας και της αγανάκτησης που υποβόσκει στις περιθωριοποιημένες συνοικίες μαύρων και μουσουλμάνων που υπομένουν την εγκατάλειψη, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και την υποτίμηση απ’ τους άλλους άθλιους υπηρέτες του νόμου. Η οποία υποτίμηση χάνεται μεμιάς τις στιγμές που σηκώνουν ποδοσφαιρικά κύπελλα… αλλά μόνο τότε!
Ο Λ. Λι αφήνει πίσω το «Μίσος» και κρατά τον θυμό αλλά και την ελπίδα στο συγκλονιστικό φινάλε ότι ίσως η νέα γενιά να ξεπεράσει τα εμπόδια με όπλο την περηφάνια και την δύναμη ενός λιονταριού. Ένας σκύμνος αργά ή γρήγορα θα πατήσει γερά στα πόδια του και θα βρυχηθεί και εκτός γηπέδων… είναι στην φύση του! Τα λάθη του παρελθόντος έχουν περάσει την γνώση στο DNA του και αργά ή γρήγορα θα ηγηθεί μιας νέας γενιάς διαφορετικού χρώματος απ’ αυτήν που έχουμε συνηθίσει στην Γαλλία. Οι απορίες για τον «Κρυμμένο» του Χάνεκε έχουν πλέον λυθεί και ο φόβος των πολυτελών προαστίων έχει πρόσωπο που κουβαλάει πόνο κι ελπίδα που θ’ ακουστούν από φωνές σαν του Λι και θα πάρουν το μερίδιο που τους αρμόζει.
Θεαματικό και σπινταριστό αν το δεις ως περιπέτεια, θαρραλέο και τολμηρό ως πολιτικοκοινωνική καταγγελία, με σενάριο σφιχτοδεμένο και στιβαρό στην δημιουργία των χαρακτήρων, άρα άλλη μία σπουδαία ταινία για φέτος, απ’ την σύγχρονη αυτή τη φορά σχολή του γαλλικού κινηματογράφου.
.jpg)