«Καλομαθημένα ή κακομαθημένα;»

Η αιώνια πάλη μαμάδων, που δεν εννοούν τί πάει να πει η λέξη όρια και μαμάδων, που έχουν την πρόθεση να θέσουν όρια, αλλά δεν προλαβαίνουν! Ξέρετε γιατί; Με το που λένε: «Σήκωσε, παιδάκι μου, το παντελόνι από το πάτωμα!», την ίδια στιγμή και πριν ο έφηβος ο έρμος συνειδητοποιήσει για ποιο από όλα τα παντελόνια του μιλάει, η δόλια μάνα έχει φύγει με τον πιο θεατράλε τρόπο που υπάρχει κρατώντας από τη μια τα λάφυρα του δωματίου και με το άλλο χέρι το κεφάλι ως άλλη Ελένη Ζαφειρίου (η αξέχαστη μάνα του κινηματογράφου).

Τα όρια, αγαπημένοι μου, αν θα κρύβαμε τις λέξεις σε κουτάκια, μάλλον θα την ταξινομούσα με λέξεις όπως ευγένεια, αλήθεια, ασφάλεια. Για να μπορείς να χαρίσεις, λοιπόν, στην ενήλικη ζωή όλα τα παραπάνω θα πρέπει σε κάποια χρονική στιγμή να έρθεις κοντά και να γνωρίσεις καλά τα όρια.

Θλίβομαι πραγματικά όταν τα φαινόμενα παραβατικότητας και μάλιστα σε νεαρές ηλικίες αυξάνονται θεαματικά τα τελευταία χρόνια και φυσικά οι «ανυποψίαστοι» ενήλικες κοιτάζουν με απορία, θυμό και ύφος συμπονετικό και άλλοτε επικριτικό τους γονείς αυτών των μικρών ταραξιών.

Και τότε έρχεται και η απάντηση των γονέων. Κάποιοι θα σου μιλήσουν για τα άπειρα προβλήματα που και οι ίδιοι βίωναν όταν μεγάλωναν τα παιδιά τους οικονομικά, διαζύγια, ενδοοικογενειακή βία  και πως δεν είχαν τον χρόνο ή τη δύναμη να ασχοληθούν με το πως θα βάλουν όρια στα παιδιά τους.

Κάποιοι άλλοι θα σου πουν σχεδόν ντροπιασμένοι πως φταίνε που έκαναν τα παιδιά τους να συμπεριφέρονται έτσι, γιατί πριν ζητήσουν οτιδήποτε, το έβρισκαν μπροστά τους και όταν το αποκτούσαν ζητούσαν κάτι μεγαλύτερο και δεν έμαθαν ποτέ τους τι θα πει δίνω και που σταματάει το παίρνω. Που από τη μία γκρίνιαζαν για τις άπειρες ώρες που βρίσκονταν τα βλαστάρια τους μπροστά σε μια οθόνη και από την άλλη τα τροφοδοτούσαν  με τα τελευταία πανάκριβα μοντέλα κονσολών  με παιχνίδια.

Υπάρχουν και οι αμετανόητοι, κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη, που θεωρούν πως τα παιδιά τους δε συμπεριφέρονται με θράσος, αγένεια και όλα τα συναφή, αλλά έχουν (σας μεταφέρω επακριβώς την τοποθέτηση μιας μητέρας σε συντροφιά σε παιδική χαρά λίγα χρόνια πριν) «ισχυρή προσωπικότητα που δυστυχώς δεν μπορεί να οριοθετηθεί στα πλαίσια της κοινωνίας και γι’αυτό ως αντίδραση μιλάει λίγο πιο έντονα.» Το λίγο πιο έντονα ας το κρίνουν οι συνομιλούντες του, λέω εγώ.

Τέλος υπάρχουν και γονείς που τη λέξη όρια την έχουν ταυτίσει με τη λέξη φόβος. Αυτή κι αν δεν είναι λανθασμένη προσέγγιση.  Άλλο φοβάμαι ή καταπιέζομαι και γι’αυτό συμπεριφέρομαι ευγενικά και άλλο γνωρίζω πόσο ευτυχισμένο με κάνει κι εμένα και τους γύρω μου μια όμορφη συμπεριφορά.

Αντιλαμβάνεστε, αγαπημένοι μου, πόσο εύκολο είναι να χάσουμε και εμείς οι ίδιοι, οι ενήλικες το μέτρο και ας μη γελιόμαστε όλοι μας σχεδόν ,έστω και για κάποια περίοδο της ζωής μας, ανήκαμε σε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις γονέων.

Τα παιδιά θα δοκιμάζουν τα όριά μας και τα δικά τους, γιατί έτσι θα γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους. Ας βοηθήσουμε το ταξίδι τους αυτό δίνοντάς τους σαν πυξίδα τις πράξεις μας και πιστέψτε με μόνο αυτές θα τους πείσουν κι όχι τα λόγια.

Σε τέσσερα μόλις γράμματα (Ο Ρ Ι Α) μπορούμε να χωρέσουμε τα μεγαλύτερα δώρα στα αγγελούδια μας αρκεί να είμαστε εκεί σαν φάροι κάθε φορά που τα ξεχνάνε.

Και μην ξεχνάτε η λέξη μπορεί να τους ενοχλεί, αλλά η ασφάλεια που πραγματικά τους δίνει θα λειτουργεί σαν μια αόρατη προστασία μέχρι την ενήλικη ζωή τους!

Ούτε καλομαθημένα ούτε κακομαθημένα, λοιπόν, απλά παιδιά με όρια!!!

Καλή αντάμωση!

Γαβρή Μελίνα

«Τα όρια»

Είμαι λίγο ζωηρός,

κακομαθημένος, πονηρός.

Παίρνω πάντα αυτό που θέλω

και σ’ ότι λέω επιμένω.

Δεν μ’ αρέσουνε τα όχι,

οι αντιρρήσεις, τα γιατί,

 είμαι βλέπεις και παιδί. 

Το παιχνίδι δεν αφήνω,

 ούτε βέβαια τα γλυκά,

 μου τα έδωσες θυμάμαι,

 όταν πήγες στη δουλειά.

Μα δεν είπες ποτέ σου κι όχι

 σε ότι κι όποτε ζητώ

 με τα όρια μαμά μου έχεις μαλώσει

 κι είναι αυτό πολύ κακό.

Να μου λέτε τι να κάνω

 με τον τρόπο τον γλυκό

 και εμένα θα μ’αρέσει

 θα με κάνει πιο σοφό!

                                              Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Γαβρή Μελίνα.