Γνωρίστε τον Δημήτριο Τζουβάλη

Ο Δημήτριος Τζουβάλης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό   

Ο Δημήτριος Τζουβάλης (1946) είναι Έλληνας λογοτέχνης.

 

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Δημήτρης Τζουβάλης γεννήθηκε στο Νεοχώρι Μεσολογγίου την 7/3/1946.

Δημοτική εκπαίδευση στην Κατούνα Ξηρομέρου, στην Αμφιλοχία και στον Αστακό.

Φοίτησε στο Γυμνάσιο Αστακού και Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου

Το 2012, ίδρυσε με άλλα 30 ιδρυτικά μέλη τον σύλλογο Αλλοτροπία, στην Αντίκυρα Βοιωτίας.

 

Σπουδές

Την περίοδο 1967– 1970 σπούδασε καλλιτεχνική κεραμική στην Αθήνα.

Σπούδασε μαθηματικά και στατιστική στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα Πληροφορικής και Ρομποτική στο πολυτεχνείο της ίδιας πόλης. 

Σταδιοδρομία

Εργάστηκε στο τμήμα πληροφορικής του Αλουμινίου της Ελλάδος από το 1980 έως το 2002.

Εκδοτική δραστηριότητα

Το 1970 εξέδιδε το λογοτεχνικό περιοδικό “Σύνθεση”.

Το 1989 ίδρυσε μαζί με τους λογοτέχνες  Αρσινόη Τζουβάλη, Αργύρη Λιόλιο και Δημήτρη Φαφούτη το περιοδικό “Εμβόλιμον”.

 

Εργογραφία

1. ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΕΥΩΝΥΜΩΝ, Ποιήματα 1963
2. ΕΡΩΤΙΚΟΙ ΚΕΡΑΜΟΙ, Διήγημα 2010
3. ΟΝΕΙΡΟΔΡΟΜΟΣ, Διηγήματα 1989
4. ΚΑΦΕΝΕΙΟ Το Ωραίον Ξηρόμερον, Διηγήματα 1991
5. Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ, Διήγημα 1991
6. ΛΑΪΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, Μυθιστόρημα 1992
7. ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ, Διήγημα 1993
8. Η ΟΓΔΟΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ (Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΔΩΝΙ), Θέατρο 1996 (Παίχτηκε στο Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς)
9. ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, Θέατρο (Θεατρικοί Μονόλογοι) 1997
10. ΑΛΛΟΤΡΟΠΙΑ,  Νουβέλα 1996
11. ΤΟ ΚΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΘΕΙΑΣ, Θέατρο 1996
12. ΝΥΧΤΑΝΘΟΙ ΚΑΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ, Μυθιστόρημα 1999 (υπό έκδοση)
13. ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΓΟΝΩΝ, Θέατρο 2000 (Παίχτηκε στο Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς)
14. ΑΠΩΛΕΙΑ ΗΜΕΡΩΝ, Θέατρο 2001
15. ΑΛΛΑΓΗ ΧΡΗΣΗΣ, Μυθιστόρημα 2004
16. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΤΗΝΟΝ, Μυθιστόρημα 2005
17. ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ Μυθιστόρημα 2010
18. ΟΡΝΙΘΕΣ, Επίκαιρη διασκευή της ομώνυμης κωμωδίας του Αριστοφάνη. (Παίχτηκε από το Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς σε συνεργασία με το τμήμα ρυθμικής γυμναστικής του ΑΚΟΛ. Επίσης από  τις θεατρικές ομάδες Αράχοβας και Στειρίου), Θέατρο 2011 και 2012.
19. ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ, Παιδικό θέατρο, 2015
20. Η ΑΛΑΝΙΤΣΑ ΚΑΙ Ο ΑΠΑΙΣΙΟΣ ΤΑΜΠΛΕΤΙΝΟΣ, Παιδικό θέατρο, 2017 ( σε διαδικασία παράστασης)
21. ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ; Μυθιστόρημα 2017, Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ
22. ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΨΕΥΤΟΖΕΙΣ, Μυθιστόρημα ( προγραμματισμένη έκδοση για τον Φλεβάρη του 2019)

Τέχνες

Ασχολήθηκε από το 1985 με το ερασιτεχνικό θέατρο, συγγράφοντας έργα και συμμετέχοντας ως σκηνοθέτης και ηθοποιός στη Θεατρική ομάδα του σωματείου των εργαζομένων στο Αλουμίνιο της Ελλάδος.

Επίσης ασχολήθηκε με την καλλιτεχνική κεραμική.

 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δημήτριος Τζουβάλης στο Scribd: Dimitrios Tzouvalis

Ιστοσελίδα www.tzouvalis.gr, (υπό κατασκευή)

Δημήτριος Τζουβάλης στο facebook: Dimitrios Tzouvalis

Ψηφιακό Αρχείο (αναρτημένα στο youtube)

• "Το κέρας της Αμάλθειας", Θέατρο(συμμετοχή ως συγγραφέας & σκηνοθέτης),
• «Του Κουτρούλη ο γάμος», Θέατρο(συμμετοχή ως ηθοποιός & σκηνοθέτης),
• «Το βρακί της Νίκας», Διήγημα του Δημήτρη Τζουβάλη, δραματοποιημένο από την ΝΕΤ, το 1998

 

Μελοποιημένοι στίχοι:

"Οι πονεμένες οι καρδιές", (μουσική Δ.Λίβανος - ερμηνεία Μαριώ)

"Ορφέας", (μουσική Δ. Λίβανος - Ερμηνεία Μανώλης Λιδάκης)

"Πιες Ελλέβορο", (Μουσική: Δημήτρης Λίβανος, Ερμηνεία: Παναγιώτης Παπαγεωργίου, Στίχοι: Δημήτρης Τζουβάλης-Δήμητρα Παρασχαράκη)

«Του Κακούργου», ( Μουσική: Σεμέλη Παπαβασιλείου – Ερμηνεία: Ράνια Γκικοπούλου και Παναγιώτης Διαμάντης)

 

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Από όλες τις αναμνήσεις, ανεξίτηλες παραμένουν ακόμα αυτές που δημιουργήθηκαν από τη γεύση και την όσφρηση. Η γεύση και η μυρουδιά του ψημένου καλαμποκιού, η μυρουδιά του ψωμιού που αναδίνονταν από τον ξυλόφουρνο, η ακατανίκητη μυρουδιά της ψημένης σάρκας, η εκμαυλίστρια μυρουδιά της γυναίκας. Και η όραση συμμετείχε, όταν η γειτονοπούλα κατάλαβε, πως η παρέα κονταροχτυπιόταν να κοιτάξει από το παράθυρο, κι άρχισε να γδύνεται, αθώα τάχα μου, κάνοντας πω δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία μας. Τραγουδούσε συγχρόνως για να τέρψει και την ακοή μας, αλλά κανένας δε έδινε σημασία στους ήχους μπροστά στο χάρμα των οφθαλμών μας. Η αφή, πέρασαν αρκετά χρόνια για να συμμετέχει σε τέτοια πανηγύρια.

 

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Όταν κάποιος στην παρέα καπνίζει εγχώρια τσιγάρα, του ζητάω το πακέτο και το μυρίζω. Μου θυμίζει έντονα την καπνοφύτισα γιαγιά μου, που στο ισόγειο του σπιτιού της, φύλαγε τη σοδειά του καπνού, περιμένοντας τον έμπορο να τον αγοράσει αντί πινακίου φακής, και να μπορέσει έτσι ν’ αναστήσει τα οχτώ παιδιά της. Η μυρουδιά του καπνού μου θυμίζει την απέραντη πίκρα για το χαμό του άντρα της στον πόλεμο, και το πείσμα της να σταθεί όρθια και να προχωρήσει μπροστά.

 

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Τις εκλάμψεις και τις αναλαμπές, τις βλέπουν όλοι γύρω σου και συμμετέχουν στο φως που αναδίνεις. Τις αόρατες σκοτοδίνες, και τα ψυχικά βυθίσματα, που μας κερνάει η ζωή, θέλω να μοιραστώ, αλλά δεν επιθυμώ να λυπήσω τους κοντινούς μου. Ούτε και κανέναν άλλον θέλω να στεναχωρήσω.

Φτάνουν τα δικά τους τα βάσανα…                                                                      

 

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Οι άνθρωποι που ξέρω εγώ, οι οποίοι χρησιμοποιούν ασπίδες στους πειρασμούς, είναι όλοι καλόγεροι. Αφέσου στους πειρασμούς, αλλιώς στερημένη ζωή θα ζήσεις. Πέτα τις ασπίδες.

Όταν γεράσεις, θα έχεις την ευκαιρία να ζητήσεις συγχώρεση και να κερδίσεις έτσι και τον επίγειο και τον επουράνιο παράδεισο…

 

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Φρόντισε, αν μπορείς, να πετάς ψηλά, έξω από το βεληνεκές των όπλων της κοινωνίας. Έτσι που κανείς ηλίθιος να μην μπορεί να διακόψει το πέταγμά σου.

Φορτώσου με καύσιμα και μην σταματήσεις ποτέ να πετάς…       

 

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η κάθε μέρα είναι μοναδική. Μη χάσεις την ευκαιρία να τη ζήσεις. Και οι νύχτες, υπέροχες είναι. Να τις αγαπάμε κι αυτές. Ο ύπνος είναι χαμένος καιρός. Έχουμε άπειρο καιρό να κοιμόμαστε, όταν θα πεθάνουμε.

 

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Δημήτρη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Αυτό είναι ακατόρθωτο. Άλλοι οι δρόμοι του σώματος, άλλα τα πετάγματα της ψυχής, κι άλλες οι επιταγές του μυαλού. Μόνο στο όνειρο ταυτίζονται. Κι εγώ ήμουν πάντα ονειροδρόμος.

 

 Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Τρία τα συνθετικά της καλής ζωής. Η αγάπη, η αγάπη, η αγάπη.

 

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η ποίηση.

 

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Δεν θα ήθελα ποτέ να δω, τον Αχιλλέα ζωντανό και νοικοκύρη, τον Αλέξανδρο στην παρακμή του, τον Γιάννη Αγιάννη, χορτάτο και να μην συναντούσε ποτέ τον Ιαβέρη, τον Ιησού χωρίς τον Ιούδα, Τον Σωκράτη χωρίς το κώνειο, τον Προμηθέα χωρίς την αέναη τιμωρία του.

 

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Μόνο η ποίηση λειτουργεί σχετικά αυτόματα. Έρχεται η εμπνοή, κι αν έχεις την ψυχή σου ανοιχτή, φωλιάζει μέσα της. Οι άλλες οι γραφές απαιτούν δουλειά σκληρή και συνεχή.

 

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Σε όλες μου τις επαφές, πρέπει να χρησιμοποιούμε τα καλύτερα μέσα και τα κατάλληλα εργαλεία. Ειδικά στις πρώτες επαφές με τη σελίδα.

 

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

“Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”.

 

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… αξίζει τον κόπο…

 

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

“Το χαμίνι” του Τσάρλι Τσάπλιν. Απλά μεγαλειώδης ταινία. «Ένα χαμόγελο και ίσως ένα δάκρυ…», η πρώτη φράση της ταινίας.

 

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Ποιος σκότωσε τον Θεό του έρωτα;"

Ξέρεις τι θα πει άντρας; Από τον πατέρα σου ανακάλυψαν τη λέξη. Τρεις μυρουδιές αναστατώνουν τον άντρα. Η μυρουδιά της γυναίκας, η μυρουδιά της ψημένης σάρκας και η μυρουδιά του χρήματος. Και μια τέταρτη που περικλείει και τις τρεις πρώτες. Η μυρουδιά της εξουσίας. Τον Μάρκο τον λένε θεό του έρωτα, ή χάριν συντομίας απλά Θεό. Θεός του έρωτα, γιατί καμιά γυναίκα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στη γοητεία του. Θεός, γιατί οι άντρες τον βρίζουν, όπως κάθε θεό και άγιο που δεν τα φέρνει καταπώς επιθυμούνε.

Θεός γιατί έχει το προνόμιο ν’ αποφασίζει ποια γυναίκα θα ζήσει πρόσκαιρα στον παράδεισο κοντά του, ή στην κόλαση χωρίς να πάρει γεύση ευτυχίας στην αγκαλιά του, ή ακόμα χειρότερα θα εκδιωχτεί από τον κήπο, αφού δοκίμασε και εθίστηκε στα πανύγλυκα φρούτα του.