ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ τον Βασίλη Τσαμπρόπουλο
2015-05-17 14:37
Δεν πάει πολύς καιρός που οι αγαπημένοι μας φίλοι Ιωάννα και Μάκης, σε μια επίσκεψή τους στο σπίτι μας, έφεραν δώρο ένα CD. «Το διαλέξαμε ειδικά για σένα» μου είπε η Ιωάννα. Πολύ γλυκό και τιμητικό, σκέφτηκα!
Το ξετύλιξα με ανυπομονησία. Δεν μπόρεσα να καταλάβω πολλά από το ήπιο χρωματικά και σχετικά απλό εξώφυλλο. «Είναι πιάνο. Γνωρίζεις τον Τσαμπρόπουλο;» Δεν τον γνώριζα. «Θα το ακούσω με χαρά». Η συζήτηση έληξε κάπου εκεί, με την Ιωάννα να με παροτρύνει να το ακούσω βράδυ για να χαλαρώσω. Μετά, όπως κάνουν οι φίλοι, μιλήσαμε για διάφορα άλλα, φάγαμε, γελάσαμε. Ξεχάστηκε ο Τσαμπρόπουλος και το You για λίγες μέρες στο τραπέζι της τραπεζαρίας.
Το επόμενο Σάββατο το μεσημέρι, και ενώ είχα βαλθεί να τελειώσω ένα παζλ, θυμήθηκα το CD που περίμενε υπομονετικά στην τραπεζαρία. Δυνάμωσα λίγο παραπάνω από ό,τι συνήθως το στερεοφωνικό και επέστρεψα σε δευτερόλεπτα στη θέση μου για να συνεχίσω το παζλ. Έτσι νόμιζα. Στα πρώτα δευτερόλεπτα είχα ανατριχιάσει και πριν την έλευση του πρώτου λεπτού, ανεξήγητο πώς, ήρθαν και τα δάκρυα.
Δεν ήταν μόνο το κρυστάλλινο παίξιμό του που με συγκινούσε, ούτε τα απίθανα παιχνιδίσματά του με το ρυθμό. Ήταν που ένιωθα μέσα από τη μουσική του να κυλάει μια αλήθεια και μια ευαισθησία. Οι συνθέσεις στο Youείναι δικές του και, πέραν του ότι επιτρέπουν στον ακροατή να αναγνωρίσει την πιανιστική του δεξιοτεχνεία, υποδηλώνουν και μια καθαρότητα ψυχής.
Τον «γκούγκλαρα» λοιπόν (τι τύχη να ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας!) και ανακάλυψα πως είναι εξαιρετικός μουσικός, διεθνώς αναγνωρισμένος, και έχει συνεργαστεί με τις σπουδαιότερες φιλαρμονικές της Ευρώπης και της Αμερικής (Φιλαρμόνια του Λονδίνου, Φιλαρμονική της Τσεχίας, Φιλαρμονική του Λονδίνου, Βασιλική Φιλαρμονική της Στοκχόλμης, Συμφωνική της Βοστόνης, Συμφωνική της Βαλτιμόρης, Συμφωνική της Ιταλικής Ραδιοφωνίας, κλπ). Επίσης, έμαθα ότι συνδυάζει την κλασική με τη βυζαντινή μουσική, κάτι που βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον, και ότι είναι και μαέστρος. Ακόμα περισσότερο ξεχωριστός όμως είναι, επειδή σε όλα τα παραπάνω, προστίθεται το χάρισμά του να αυτοσχεδιάζει και να ακροβατεί ανάμεσα στην μουσική ακρίβεια και την μουσική ελευθερία με έναν μοναδικό, υποδειγματικό τρόπο. Και αυτό δεν χρειάστηκε να το διαβάσω κάπου, το άκουσα και το ένιωσα.
Ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος με έκανε να αγαπήσω ακόμα περισσότερο το πιάνο. Με έκανε να θελήσω να βελτιωθώ, να μελετήσω-τόσο ακούγοντάς τον, όσο και στην πράξη. Και μου μένει πολλή μελέτη ακόμα...
Μπορείτε να ακούσετε 55 λεπτά μουσικής του εδώ και σίγουρα θα καταλάβετε τι εννοώ. Επίσης, το κομμάτι που με έχει μαγέψει ολοκληρωτικά είναι το Nectar and Nekyia, πρώτο στη σειρά από τα 9 κομμάτια στο You.
Υ.Γ. Δεν είναι κακό, πότε-πότε να ακούμε μαζί με τα παιδιά μας τέτοια μουσική. Και είναι ακόμη καλύτερο, όταν τα παιδιά μάς εκπλήσσουν με τις αντιδράσεις τους.
Για το BOOK TOUR, Μαίρη Σκόρδια.
