ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ τον Αλέξανδρο Μπελλέ
2015-09-26 06:17
Πριν λίγες μέρες, μια οικογενειακή φίλη μου είπε πως πέτυχαν σε μια εκπομπή με το σύζυγό της έναν νέο τραγουδιστή που τους εντυπωσίασε με τη σεμνότητά του και το ήθος του.
«Μπελλές ή κάπως έτσι», μου είπε.
«Αλέξανδρος Μπελλές», της είπα.
«Τον ξέρεις; Μα πού ήταν κρυμμένο αυτό το παιδί; Και τι ωραία φωνή!»
Τον ξέρω. Έχω αυτήν την τιμή. Γιατί πραγματικά πρόκειται για τιμή. Ο Αλέξανδρος είναι ένας σπάνιος άνθρωπος, πέρα από την καλλιτεχνική του υπόσταση, για την οποία θα σας μιλήσω παρακάτω.
Αλλά να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν ενάμιση περίπου χρόνο, ήθελα να κάνω μια φιλανθρωπική μουσική εκδήλωση, και δεν έβρισκα τρόπο να κόψω εισιτήρια χωρίς να πάνε καθόλου έσοδα στην εταιρεία που θα αναλάμβανε την έκδοσή τους. Εκείνη την περίοδο, έστειλα μήνυμα στον Αλέξανδρο Μπελλέ, που δε γνώριζα προσωπικά. Γνώριζα όμως ότι είναι Χιώτης και είχα ακούσει ότι είναι προσγειωμένο παιδί. Κανονίσαμε και συναντηθήκαμε ένα πρωί, μιλήσαμε πολύ, «ταιριάξαμε» πολύ σε απόψεις, μου έδωσε πολύ χρήσιμες συμβουλές/πληροφορίες και προσφέρθηκε να αναλάβει την έκδοση των εισιτηρίων για τη φιλανθρωπική εκδήλωση που σχεδίαζα. Χωρίς πολλές ερωτήσεις, τόσο απλά που νόμιζα πως ήταν πλάκα.
Δεν ξανασυναντηθήκαμε από τότε, αλλά διατηρήσαμε μια πολύ αραιή μεν, γλυκιά δε επαφή. Όμως, έψαξα και άκουσα με προσοχή τις μουσικές του. Ο Αλέξανδρος και γράφει μουσική και τραγουδάει μοναδικά. Και όταν λέω μοναδικά, το εννοώ. Η φωνή του έχει μια ιδιαίτερη βαθειά, καθαρή χροιά. Αν τον ακούσεις μια φορά, αποκλείεται να μην τον αναγνωρίσεις την επόμενη. Είναι φωνή σταθερή και δυνατή. Φωνή γεμάτη, που συγκινεί. Επίσης το μονοπάτι που επέλεξε, προς τιμήν του, δεν το λες και εύκολο. Ούτε το είδος που τραγουδάει είναι εύκολο, ακροβατώντας ανάμεσα στο παραδοσιακό, το έντεχνο, και το ροκ. Προφανώς, ακούγοντας τα τραγούδια του, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι από αυτά που προορίζονται για μία επιφανειακή ακρόαση.
Πώς να προσπεράσει κανείς έτσι απλά το Σαν Έρθεις; Ο πρώτος κιόλας στίχος «Σαν έρθεις και τα βρεις ερειπωμένα, μη φοβηθείς μην κάνεις πίσω» σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη μουσική ένταση που τον ντύνει, δίνει ένα ξεκάθαρο μουσικό στίγμα σε καιρούς που η ελληνόφωνη μουσική πραγματικότητα έχει ανάγκη ακριβώς αυτό. Πώς να φτάσει μια μόνο ακρόαση της Καταχνιάς, που εκτός από εξαιρετική ενορχήστρωση, δίνει ανάγλυφη την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα (ή μήπως άραγε αυτή είναι δική μου ανάγνωση;); Πώς να μην ξεχωρίσει κανείς τον μοναδικό, σύγχρονο παραδοσιακό ήχο στα Απάτητα Βουνά; Πώς να μην αγγίξει κάποιον το Δες πώς νικά, που είναι τρυφερό και δυναμικό συνάμα, ενώ ταυτόχρονα ξεδιπλώνει τις φωνητικές ικανότητες του Αλέξανδρου;
Όσοι δεν έχετε πεισθεί ακόμη για τις φωνητικές του ικανότητες, αρκεί να δείτε την ανατριχιαστική του ερμηνεία, μαζί με τον Μάριο Φραγκούλη, στο τραγούδι Στο ‘πα και στο ξαναλέω στην εκπομπή «Στην υγειά μας».
Αυτό και μόνο το απόσπασμα με κάνει να λυπάμαι που δεν έχω καταφέρει ως τώρα να δω/ακούσω ζωντανά τον Αλέξανδρο σε κάποια από τις εμφανίσεις του. Αλλά ελπίζω ότι θα το κάνω σύντομα. Ο Αλέξανδρος θα βρίσκεται στη σκηνή του Σταυρού του Νότου Club για τρεις παραστάσεις, το Σάββατο 10, 17 & 24 Οκτωβρίου. Λέτε να συναντηθούμε εκεί;
Για το BOOK TOUR, Μαίρη Σκόρδια.
.jpg)