«Αχ αυτά τα τέλεια παιδιά!»

Πώς θα σας φαίνονταν αλήθεια, αγαπημένοι μου, αν για μια εβδομάδα ανταλλάζατε θέση με τα βλαστάρια σας! Εσείς τα παιδιά και αυτά ένας τεράστιος καθρέφτης, ξέρετε σαν αυτούς τους μεγάλους που φροντίζουμε καμιά φορά εμείς οι …σοφοί μεγάλοι και κάνουμε «προβολές» απείρου κάλλους! Λέω για αυτές τις προβολές που λένε πόσο τέλεια πρέπει να είναι, πόσο όμορφα, πόσο καλοί μαθητές, πόσο ευγενικά, πόσο… ουφ κουράστηκα και μόνο που τα έγραψα.

Για σκεφτείτε πώς νιώθουν εκείνα κάθε φορά, που ένας από τους δύο γονείς, ίσως και οι δύο τους, κλέβει κάθε λεπτό ελευθερίας τους θυμούμενος τι δεν μπόρεσε ή τι δεν πρόλαβε να κάνει στα νιάτα του και  πείθοντάς τα πως οι επιθυμίες του είναι και δικές τους.

Μα, ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Παιδιά, παιχνίδι, παίζω… ας μη συνεχίσω! Έχετε καταλάβει τι θέλω να πω. Σε αυτές τις τρυφερές ηλικίες αυτό που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει την καθημερινότητά τους είναι η διασκέδαση, το γέλιο και η έλλειψη άγχους. Αντί αυτών όμως τη σκυτάλη παίρνουν οι αμέτρητες δραστηριότητες και απαιτήσεις που έχουν πέσει στους ώμους τους. Πόσο να αντέξουν κι αυτά πια;

Τελικά τι θέλουμε, αγαπημένοι μου, για τα αγγελούδια μας; Να είναι άψογα στους γύρω τους και να δείχνουν καλοκουρδισμένες μηχανές για να φουσκώνουμε από περηφάνια ή να μη σταματάμε να ακούμε τα γελάκια τους και τις αστείες τους γκάφες που θα θυμούνται σίγουρα όταν μεγαλώσουν;

Είναι αδύνατο, αγαπημένοι μου, να στεκόμαστε αδιάφοροι μπροστά στο μέλλον των παιδιών μας αδιαφορώντας για τις δυνατότητες που φέρει το καθένα, αλλά ας μην μπερδεύουμε την καταπίεση και το ότι βλέπουμε τα αγγελούδια μας σαν προέκτασή  μας με την ενθάρρυνση.

Αφήστε τα να εκφράσουν τα ενδιαφέροντά τους, τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες χωρίς τις δικές σας παρεμβάσεις. Ακόμη κι αν κάτι δεν αρέσει σε εσάς δεν είναι απαραίτητα κακό απλώς διαφορετικό ενδιαφέρον. Εξάλλου ποιος σας είπε πως ότι κάνετε εσείς αρέσει στα παιδάκια σας; Επιπλέον αν θέλετε διακαώς να μάθει κάποιο μουσικό όργανο ή να ασχοληθεί με τη γυμναστική κι εκείνο πάλι όχι μήπως τελικά το μέσα σας φωνάζει πως βαρέθηκε και ίσως και να «σκούριασε» και πρέπει να γραφτείτε σε ένα ωδείο ή σε ένα γυμναστήριο;

Τι λέτε, λοιπόν, στροφή στην ευτυχία ή θυσία στο βωμό της τελειότητας; Γέλιο ή ψευτοευγένιες που θα σας κάνει να φαίνεστε οι τέλειοι γονείς; Να είστε βέβαιοι πάντως πως τα παιδιά δεν κοιτάνε μόνο τους «καθρέφτες» σας, που μεταξύ μας τους θαμπώνουν, αλλά το πώς εσείς συμπεριφέρεστε, το πώς εσείς νιώθετε! Ευτυχισμένοι γονείς χαρούμενα παιδιά, ευγενείς γονείς ευγενέστερα παιδιά, υπεύθυνοι γονείς ασφαλή αγγελούδια!

Και μην ξεχνάτε, αγαπημένοι μου, για εσάς τα παιδιά είναι όλος ο ουρανός μα για αυτά θα είστε πάντα το αστέρι που τους οδηγεί!

«Είμαι απλά εγώ»

Δεν είμαι ένας ακόμη Άινσταϊν,

είμαι ένας μπόμπιρας,

που είμαι cool και fine!

Μ’ αρέσουν τα πατίνια,

μ’αρέσουν τα γλυκά,

 μα please μην μου μιλάτε για μαθηματικά!

Θέλω να γίνω παιχνιδάς

παιχνίδια να πουλάω

και σ’ όλου του κόσμου τα παιδιά

το γέλιο να σκορπάω.

Μπορεί να μην είμαι κάτι το σπουδαίο,

 κάτι ξεχωριστό,

μα… είμαι απλά εγώ!

Γ.Μ. 

Για το BOOK TOUR, Γαβρή Μελίνα.