Αχ αυτά τα στερεότυπα!!!

Ξέρετε, αγαπημένοι μου, ποιος είναι ο μεγαλύτερος φίλος των στερεοτύπων; Είναι… τώρα που το ξανασκέφτομαι έχει πολλούς φίλους αυτή η λέξη όπως την ντροπή, τον φόβο, την ψευτοευγένεια και άλλες τέτοιες στενάχωρες κατά τη γνώμη μου λέξεις. Δηλαδή κάποιος που θέλει διακαώς να ξεφύγει από τα στερεότυπα πρέπει έμμεσα να απαλλαγεί και από τους φίλους αυτών.

Και έστω πως εσείς αποφασίσατε όντες ενήλικες πως έτσι θα ζήσετε το υπόλοιπο της ζωής σας γεμάτοι ενοχές και φόβους μήπως και δεν γίνεται αποδεκτοί από τους γύρω σας. Τα παιδιά σας; Τα σκεφτήκατε καθόλου κάθε φορά που κάποιος απίθανος συγγενής και γνωστός που έχετε να δείτε ακόμη και πολύ καιρό πολλές φορές κινείται προς το μέρος τους και τα ζουλάει ή ζητάει επίμονα ένα φιλί ή μια αγκαλιά;

Και μην μου πείτε, αγαπημένοι μου, πως δεν έχετε κι εσείς τις δικές σας τραυματικές εμπειρίες από την παιδική σας ηλικία που δεν θέλατε να αγκαλιάσετε κάποιον μουσάτο θείο ή μια κυρία με έντονο άρωμα που ακόμη σας φέρνει λιποθυμία μόνο και μόνο επειδή έπρεπε!!!

Μα ποιος πραγματικά καθορίζει αυτά τα έπρεπε στο σπίτι μας; Θα επιτρέψουμε αυτά τα παλιομοδίτικα στερεότυπα να τρυπώσουν και στις ζωές των επόμενων γενεών; Γιατί αν το σκεφτούμε και λίγο καλύτερα αυτό που φοβόμαστε κάθε φορά που σκουντάμε με τρόπο το πιτσιρίκι μας, για να αγκαλιάσει τη θεία Αγλαΐα και  σφίγγοντας ταυτόχρονα τα δόντια: «αγκάλιασε την θεία παιδάκι μου» δεν είναι παρά η ντροπή που μας έμαθαν να νιώθουμε στην περίπτωση που η θεία Αγλαΐα ενοχληθεί. Και για να μη νιώσει η θεία απόρριψη από ένα τρίχρονο θα πρέπει να γεμίσουμε εμείς με ενοχές και το παιδί μας να πιεστεί να κάνει κάτι που δε θέλει την συγκεκριμένη στιγμή;

Από όπου και να το πιάσουμε ενοχικότητα και κατάλοιπα του παρελθόντος μου μυρίζει!

Το σώμα τους τούς ανήκει και μπορούν να αποφασίσουν τα ίδια πότε, ποιον και αν θέλουν αγκαλίτσες και φιλάκια. Δεν υπάρχει πρέπει, αγαπημένοι μου, στις εκδηλώσεις αγάπης και στοργής. Υπάρχει θέλω ή δε θέλω!

Όσο για το αν σας πει η γιαγιά ή καμία θεία πόσο κακομαθημένο είναι το βλαστάρι σας,επειδή τραβήχτηκε όταν εκείνες επίμονα προσπαθούσαν να του τσιμπήσουν τα μάγουλα, μην νιώσετε ενοχές, αλλά να χαίρεστε που μεγαλώνετε ένα ανθρωπάκι με προσωπικότητα και ελευθερία επιλογής.

Φυσικά αφού τα εξηγήσουμε όλα αυτά στα αγγελούδια μας τους διδάσκουμε πώς μπορούμε να λέμε όχι με ευγένεια κι όχι να αντιδρούν λες και είναι κάτοικοι της ζούγκλας!

Και μην ξεχνάτε, αγαπημένοι μου, πως η ελευθερία ανθίζει εκεί που η καρδιά ανατέλλει…

Καλή αντάμωση!

Γαβρή Μελίνα

«Δεν είμαι ρομπότ»

Βαρέθηκα όλο να μου λες

να σου κάνω αγκαλιές

 και πολλά πολλά φιλάκια

και χαρούμενα γελάκια.

Είμαι ένα μικρό παιδάκι,

μα δεν είμαι ρομποτάκι

να μου λέτε τι να κάνω,

την υπομονή μου χάνω!

Όταν εγώ θα το θελήσω

και γλυκά θα σου μιλήσω,

τα χεράκια μου θα πλέξω

 και τα μούσια σου θ’αντέξω.

Μα μόνο όταν το θελήσω

την αγάπη μου θα δείξω!

                                    Γ.Μ.

Για το BOOK TOUR, Γαβρή Μελίνα.