Ένας, κανένας κι εκατό χιλιάδες-Λουίτζι Πιραντέλλο, εκδόσεις Κ.Κωστόπουλος
Απόσπασμα:
VII
Τι έλεγα από μέσα μου
Εγώ ωστόσο έλεγ’ από μέσα μου. “Ω Θεέ μου, δεν αισθάνονταν να γκρεμίζεται αυτή η σπουδαία βεβαιότητά τους, όταν εγώ τους βλέπω μ’ αυτά τα μάτια που δεν γ ν ω ρ ί ζ ο υ ν ε τ ι β λ έ π ο υ ν ε; Να σταθούν για λίγο, να δούνε κάποιον που κάνει το πιο εύκολο και συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο: να τον κοιτάξουνε με τρόπο που να του υποκινήσουνε την αμφιβολία ότι εκείνο που κάνει δεν είναι ολότελα ξεκάθαρο σε μας κι ότι μπορεί να συμβεί να μην είναι ξεκαθαρισμένο και σε κείνον τον ίδιο φτάνει τούτο γιατί η βεβαιότητα αυτή επισκιάζεται και κλονίζεται. Καμιά πια αναταραχή και διαφωνία στα κενόδοξα αυτά μάτια που καταλήγουν στο ν’ αποδείχνουν ότι δεν μας βλέπουνε, γιατί δεν βλέπουνε αυτό που εμείς βλέπουμε. “Γιατί βλέπεις έτσι;” Κανένας δεν σκαρφίστηκε ότι πάντα έτσι πρέπει να βλέπουμε, ο καθένας με τα μάτια γεμάτα απ’ τη φρίκη της μοναξιάς του χωρίς κανένα λυτρωμό.
Περισσότερα στις σελίδες του βιβλίου.
Πηγή κειμένου και εξωφύλλου του βιβλίου: Ένας κανένας-Πιραντέλο, εκδόσεις Κ.Κωστόπουλος.
Πηγή πορτραίτου του συγγραφέα: https://travelsacrossitaly.com/
Για το BOOK TOUR, Θεοφάνης Θεοφάνους.
Μ' ένα βλέμμα κι ένα φιλί!
Βραχεία λίστα
Κρατικών Βραβείων Κύπρου
Κατηγορία: Λογοτεχνία για μεγάλα παιδιά και εφήβους
.jpg)
ΜΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
Δυο χέρια πλέκουν την αγάπη
