Νουβέλα

Εκεί που πετάει ο νους-Χάρης Βασιλάκος, εκδόσεις Πνοή

2018-02-13 17:33
Ο Κύκλος από την 20η συνεδρία Έχω στη μάχη για σημαία τα θαλασσινά σου λόγια. Αδίστακτα τα δάχτυλα... Στην απουσία σου δείχνουν τις νύχτες μας. Απιστία ν’ αγαπάς και να ερωτεύεσαι ταυτόχρονα. Φέρνεις το τέλος πιο κοντά.  Μα αν είναι να πεθάνουνε τα λόγια μας, ας ξεψυχήσουν μαζί. Κανένα...

Σιδηρά Πόπη-Άγγελοι και παιδικός καρκίνος (Ανέκδοτο κείμενο)

2017-03-11 18:17
Άγγελοι και παιδικός καρκίνος Μια πραγματική ιστορία πηγή εικόνας: διαδίκτυο   2016-2017 Όλα ξεκίνησαν από ένα όνειρο που είδε η μαμά. Γράφαμε, λέει, εσύ κι εγώ ένα παραμύθι. Αυτό το παραμύθι ήταν η κοινή μας ιστορία. Η ιστορία δέκα χρόνων. Ιστορία και παραμύθι όμως δε συμβαδίζουν. Μπορούμε...

Χαρά Νικολακοπούλου-Μέλισσες ιέρειες (δυο νουβέλες), εκδόσεις Γαβριηλίδης

2016-05-28 17:31
  Απόσπασμα Οι γονείς είναι σαν το πουκάμισο του φιδιού. Τραβιέται από πάνω σου όταν έρθει καιρός και σε αφήνει να σέρνεσαι στον κόσμο γυμνός και άψητος. Ότι εμείς βγαίνουμε μέσα από τους γονείς μας, δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Εκείνοι βγαίνουν από πάνω μας. Αποτραβιούνται στο ξέστρατο...

Τζων Μπιούκαν-Τα 39 σκαλοπάτια, εκδόσεις Ελευθεροτυπία

2015-01-27 17:16
    Απόσπασμα: "Νομίζετε πως ο πολιτισμός χωρίζεται απ' τη βαρβαρότητα μ' έναν χοντρό τοίχο, κι όμως εγώ λέω πως το χώρισμα είναι μια κλωστή, ή ένα φύλλο γυαλί. Λίγο να το αγγίξεις, λίγο να κάνεις πως το σπρώχνεις, και ξαναφέρνεις πίσω τη Βασιλεία του Κρόνου".   Περισσότερα στις...

Μένης Κουμανταρέας-Η κυρία Κούλα, εκδόσεις Κέδρος

2014-12-06 18:43
    Απόσπασμα: Συνήθως η στάση της Ομόνοιας τους έβρισκε καθισμένους αντικριστά, της γυναίκας τα γόνατα τοποθετημένα λοξά, μόλις να εξέχουν από τη φούστα, τα πόδια του νεαρού ανοιχτά με φαρδιά μπατζάκια, όπως ήταν της μόδας. Εκείνη κρατούσε, πού και πού, κανένα δέμα αγορασμένο από την...

Henry James-Το θηρίο στη ζούγκλα, εκδόσεις Άγρα

2014-11-15 10:23
Αποσπάσματα: Τώρα που ξεκίνησε η φωτοχυσία, εντούτοις, η φλόγα έφτασε στο ζενίθ, κι εκείνος απόμεινε να ατενίζει το θορυβώδες κενό της ύπαρξής του. Ατένιζε το κενό και στέναζε, υποφέροντας δείλιασε και, κάνοντας μεταβολή, είδε πιο καθαρά από κάθε άλλη φορά την ανοιχτή σελίδα της ιστορίας της ζωής...