«Μπάρντο: Το Ψευδές Χρονικό ενός Σωρού Αλήθειες»: Η χαοτική αλήθεια του Ινιαρίτου…

Βασική αρχή: Όποιος αποφασίζει, διότι περί απόφασης πρόκειται, να παρακολουθεί ταινίες που οι δημιουργοί τους χαρακτηρίζονται «auteur», αποδέχονται αυτόματα την συνθήκη ότι θα βρεθούν στο προσωπικό σύμπαν του δημιουργού και θα γίνουν μάρτυρες των πολύ προσωπικών του αληθειών, αδιεξόδων, φόβων και αγωνιών. Ο Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου σας καλεί σ’ ένα ιδιαίτερο ταξίδι ονειρικών πτήσεων, εφιαλτικών εικόνων κι αποσπασματικών σκέψεων, κι όποιος θέλει ακολουθεί… απλά πράγματα!

Liveforfilms

Kάνει ο Σορεντίνο αναφορές στον Φελίνι;.. θεούλης! Κάνει ο Ινιαρίτου αναφορές στον Φελίνι;… Επιφανειακός εγωιστής!! Από πότε ρίχνουμε στην πυρά ανάλογες αναφορές κατά το δοκούν;… Μα από τότε που η ανοησία η χολή και η ημιμάθεια βγήκαν απ’ τον βούρκο και εκτοξεύονται σε όποιον τολμά να εξωτερικεύσει ότι τον έχει σημαδέψει ή ότι θαυμάζει… σημεία των καιρών!!!

Ο Ινιαρίτου σκορπά στην οθόνη όλους τους υπαρξιακές του πληγές, τις κρίσιμες καμπές της καριέρας του και τις ενοχές που τον πλημμυρίζουν απ’ τα βιώματα λόγω της μεξικανικής του καταγωγής, άλλοτε σουρεαλιστικά κι άλλοτε σαν οπτικοποιημένα όνειρα. Μια αφηγηματική συρραφή όλων που ξεγυμνώνουν τον ίδιο για όλες τις κρίσεις που έζησε μέχρι τώρα και στριμώχνονταν άτακτα πιέζοντας το μυαλό του. Με τον ίδιο άτακτο τρόπο τις απλώνει στην ταινία του, σαρκάζοντας την ίδια του την ύπαρξη από την πρώτη στιγμή βάζοντας δίχως δισταγμό το φαρσικό στοιχείο σε μια απ’ τις πιο τραγικές προσωπικές στιγμές. Με συγχωρείτε, αλλά αυτό λέγεται θάρρος κι όχι ναρκισσισμός!

Ο ευρυγώνιος φακός που χρησιμοποιείται όχι ως επίδειξη, αλλά ως εργαλείο όταν αποφασίζει να κάνει τις πολιτικές του νύξεις. Επιλέγει το γκροτέσκο για να περηφανευτεί για την μεξικάνικη ιστορία που αγνοούμε και με μια φρενήρη φαντασμαγορία κραυγάζει την αδικία. Ότι το έκανε στο παρελθόν κι ο Μπουνιέλ, δεν ακυρώνει τον τρόπο του Ινιαρίτου… το κλείνουμε κι αυτό!

Ούτε υπερφίαλος, ούτε επιδειξιομανής, ούτε ρηχός… ένας ορμητικός σαν πλημμύρα ειλικρινής καλλιτέχνης που δεν φοβήθηκε ούτε καν τα πιο μύχια συναισθήματά του να μας εκμυστηρευτεί! Ικανός να σε ταξιδέψει ψηλά σε άγονες εκτάσεις και να σε παρασύρει στις δικές του αλήθειες και στο δικό του χάος, σαν το χάος του δικού μας μυαλού. Το τελευταίο ισχύει μόνο για τους σκεπτόμενους!  

Υ.Γ.: Η αριστοτεχνική ερμηνεία και το ταλέντο του Ντάνιελ Χιμένεθ Κάτσο , ως alter ego του Ινιαρίτου κουμπώνει άψογα. Η σεκάνς που χορεύει το «LETS DANCE» του Bowie καλύτερη όλων!

Για το BOOK TOUR, Τάσος Μαργέλος