Ο Ραφαήλ Αρετάκης κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό 

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Όταν γεννήθηκα, ο παππούς μου στην Κρήτη φύτεψε μια ελιά για μένα σε ένα χωράφι που είχε. Η πρώτη φορά που με πήγε να τη δω μου έχει κολλήσει!

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Ότι αύριο μπορεί να μην υπάρχω.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με τον εαυτό μου, αρχικά. Στη συνέχεια με ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Οι ασπίδες που αναφέρεστε δεν υπάρχουν από μόνες τους. Τις δημιουργούμε. Αλλά, για να μιλήσουμε για ασπίδες, πρέπει να δεχτούμε πως ο πειρασμός είναι κάτι κακό. Και ο μόνος τρόπος για να κρίνει κανείς αν ένας πειρασμός είναι κακός για τον εαυτό του, είναι να ενδώσει σε αυτόν. Μόνο έτσι γνωρίζεις πραγματικά αν σε βλάπτει ή όχι. Όλα τα υπόλοιπα είναι καλούπια που μας βάζει η κοινωνία.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

“Χαστούκια” που ρίχνω στον εαυτό μου ή τρώω από άλλους.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Ένα “μπράβο μαλάκα” που θα πεις στον εαυτό σου κοιτώντας τον καθρέπτη νομίζω είναι αρκετό.

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Ραφαήλ, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Σε κάθε τι δημιουργικό που κάνω. Είτε λέγεται γράψιμο, είτε αφηγήσεις, είτε βίντεο. Γενικά σε ό,τι βγαίνει από μέσα μου.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Οτιδήποτε σε κάνει να ανατριχιάσεις!

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Ο πεζός λόγος.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Κάθε δημιουργός έχει στο μυαλό του μια αρχή και ένα τέλος για τους ήρωές του. Δεν μ’ αρέσει να παίζω με τους ήρωες των άλλων. Προτιμώ να ορίζω τους δικούς μου.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Λίγο απ’ όλα. Προσωπικά δεν θα έλεγα πως έχω πειθαρχία στη γραφή μου, αλλά ένα οργανωμένο χάος.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Ό,τι βρεθεί μπροστά μου. Συνήθως δεν το επιλέγω, με επιλέγει.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

“Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά κοντά για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε.” Τάσος Λειβαδίτης

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… όταν φύγεις απ’ αυτόν τον κόσμο θα αφήσεις πίσω την παρότρυνση για κάποιους άλλους να αγαπήσουν, να μάθουν, να πράξουν. Όχι να ελπίζουν. Η ελπίδα είναι μια εφεύρεση για να μας κρατά στάσιμους. 

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Τη Λίστα του Σίντλερ.

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο "I:22"

Το απόσταγμα μιας ερωτικής ιστορίας που καθένας θα ήθελε να ζήσει, συγκεντρωμένο σε πενήντα ένα ποιήματα. Σημείο αναφοράς η βιωματική απεικόνιση καταστάσεων και συναισθημάτων που είναι οικεία σε κάθε αναγνώστη, με ένταση και αμεσότητα.

Αποκτήστε το άμεσα: 

www.ekdoseispnoi.gr/index.php/el/books-gr/product/view/15/79