Γνωρίστε τον Νίκο Σουβατζή

Ο Νίκος Σουβατζής κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους. 

Σύντομο βιογραφικό

Ο Νίκος Σουβατζής γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1977. Έχει γράψει μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Αναχώρηση και μια ποιητική συλλογή με τίτλο Χειμερινή ισημερία. 

Εργογραφία

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Δεν είναι μια συγκεκριμένη ανάμνηση. Είναι τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Γεγονότα και αποφάσεις που καθόρισαν την υπόλοιπη ζωή μου.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με το χαρτί.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Και γιατί να αντισταθούμε στους πειρασμούς;

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η πραγματικότητα.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Το φως.

Σε ποια εποχή συναντάμε τoν αληθινό Νίκο όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Σε κάθε εποχή.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Πιστεύω οι άνθρωποι και οι μνήμες.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Η πεζογραφία και η ποίηση.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Δεν νομίζω ότι έχω αυτό το δικαίωμα ως αναγνώστης. Η μοίρα του κάθε λογοτεχνικού ήρωα βρίσκεται στα χέρια του δημιουργού του.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Απαιτεί πειθαρχία, αφοσίωση και σκληρή δουλειά.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Εξαρτάται απ' το πού βρίσκομαι.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

Εντάξει. Δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε. Μονάχα όταν βρέχει βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας. Και καπνίζουμε.

Απ' το ποίημα της Κατερίνας Γώγου “Η ζωή μας είναι σουγιαδιές”.

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

 (Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… ο κόσμος θα αλλάξει.

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

“Ο Θίασος” του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η ελληνική ιστορία μέσα απ' την ποιητική ματιά ενός μεγάλου δημιουργού.

Έκθεση εικόνων

Λίγα λόγια για το βιβλίο.

Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων. Επομένως, το παρόν κείμενο δεν είναι ακριβώς περίληψη αλλά μια μικρή παρουσίαση του βιβλίου. Πρόκειται για είκοσι τέσσερις ιστορίες για τον πόνο, τον φόβο, τη μοναξιά, την εγκατάλειψη, την απόγνωση, την κρατική βία, τον εγκλεισμό, τα όνειρα, την αντίσταση, την ελπίδα. Οι ήρωες αυτών των ιστοριών είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που ζουν και αναπνέουν δίπλα μας. Οι χαρές τους και κυρίως οι λύπες τους, τα παράπονα και οι αγωνίες τους, το χαμόγελο και το κλάμα τους, τα όνειρα και οι εφιάλτες τους είναι το υλικό των ιστοριών αυτού του βιβλίου.

Το τελευταίο λογοτεχνικό του εγχείρημα.

Μια μικρή γεύση από το βιβλίο:

Ο κόσμος μας έγινε σκιά 

κάτω από τον μαύρο ουρανό.

Μείναμε να νοσταλγούμε 

αιώνια το καλοκαίρι 

και τη φωτιά

που ΄καιγε κάποτε στα μάτια μας.

Αποκτήστε το άμεσα:

www.bookstars.gr/User/BookDetails.aspx?Id=5buTeBJYhjaX/DIQm1ixfg==