Γνωρίστε τη Λίτσα Καραμπίνη

Η Λίτσα Καραμπίνη κουβεντιάζει στο BOOK TOUR με τον Θεοφάνη Θεοφάνους.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννηθήκαμε στο Κυριάκι το 1951, εγώ κι ο δίδυμος αδελφός μου, τη στιγμή που η μάνα μας άφησε την τελευταία της πνοή. Φιλοξενηθήκαμε στον θάλαμο 10 του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών. Υιοθετήθηκα στην Αθήνα από τους καινούργιους μου γονείς και δεν αντάμωσα ποτέ ξανά τον δίδυμο αδελφό μου. Στα σαράντα πέντε μου χρόνια, με τρεις ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεως, μία θανάτου και βαφτισμένη δύο φορές, ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία, βρήκα τις ρίζες μου, τ' αδέλφια μου, τους τάφους των γονιών μου.

Εργογραφία

Θα τη συναντήσετε στο προσωπικό προφίλ της στο facebook:

www.facebook.com/profile.php?id=100008145575162&fref=ts

Ενότητα 1^η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Θα ήμουν εννιά ή δέκα χρονών όταν διάβασα ένα παλιό κλασικό βιβλίο με τίτλο «Οικογένεια Ροβινσώνων». Μια οικογένεια που ναυάγησε σ΄ ένα έρημο νησί και κατάφερε, με όσα μπόρεσε να περισώσει από το πλοίο, να χτίσει την ζωή της από την αρχή. Διαβάζοντας εκείνο το βιβλίο, νομίζω ότι άρχισα για πρώτη φορά να πλάθω όνειρα αθώα και μικρά για μια ζωή που με καλούσε από μακριά. Όμως, τότε ακόμη, δεν ήξερα ότι μετά από κάθε ναυάγιο, εκτός από όσα περισώσεις, είναι κι εκείνα που καταπίνει η θάλασσα και τα χάνεις για πάντα. Και είναι εκείνα ακριβώς που καθορίζουν τα επόμενα όνειρά σου.

Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Για μένα ο βατήρας του μέλλοντος πατάει στο παρών. Το παρελθόν, σαφώς και μου προσφέρει τις πολύτιμες εμπειρίες του, οι οποίες, ωστόσο, δεν έχουν πάντα εφαρμογή ούτε στο παρών ούτε στο μέλλον. Είναι, λοιπόν, να του έχεις εμπιστοσύνη;

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Ναι, πολλές… αλλά συνήθως τις μαντρώνω στον αυτιστικό εσώτερο κόσμο μου. Κι εκεί τις απολαμβάνω. Άλλοτε, αν η μετενέργειά τους δεν αποβεί εκρηκτικά καταστρεπτική, ίσως τις μοιραστώ με τους δικούς μου αγαπημένους ανθρώπους. Είναι και κάποιες φορές που χρειάζεται να τις μασκαρέψω πριν τις μοιραστώ. Αλλά τότε, τι αξία έχει το μοίρασμα!

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Για τους πειρασμούς που οδηγούν τον άνθρωπο στο κακό, υπάρχουν οι εσωτερικοί ηθικοί κώδικες οι οποίοι λειτουργούν ως ασπίδες – και κακό είναι ό,τι στρέφεται ενάντια στην ομαλή εξέλιξη της ζωής των άλλων και της δικής μας - αν τελικά και αυτοί δεν έχουν κατασταλεί από τις επιταγές της «ευνομούμενης κοινωνίας» μας, της πολιτικώς ορθά δομημένης. Αλλά, γιατί οι πειρασμοί, να οδηγούν πάντα στο κακό; Αν η Εύα, ας πούμε, δεν έτρωγε το μήλο (ανυπακοή) θα είχες τώρα γεννηθεί εσύ ώστε να μου υποβάλλεις αυτές τις ερωτήσεις; Βεβαίως, ούτε κι εγώ.

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η πραγματικότητα. Εκείνη η εκδικητική πραγματικότητα την οποία κάποιες φορές με τρόπο αλαζονικό έχει φτύσει κατάμουτρα η ονειρική μου διάθεση.

Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Γιατί γεννιόμαστε φέροντας στο γενετικό μας κώδικα την εντολή να υποστηρίξουμε την ζωή. Γιατί η κάθε μας μέρα δεν ξέρουμε αν θα είναι η τελευταία. Και γιατί ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι ο θάνατος. Ας αγκαλιάσουμε με αγάπη, λοιπόν, την κάθε ημέρα που μας δωρίζεται…

Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Λίτσα Καραμπίνη, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή); 

Ετών εξήντα έξι. Άρα κάπου εκεί, στο σημείο απ’ όπου ατενίζω τη Δύση. Με σώμα – σχεδόν – υγειές, με μυαλό – σχεδόν – λειτουργικό, αλλά με ψυχή γεμάτη και διάθεση δημιουργική. Αν το καλοσκεφτείς, για την ηλικία μου, δεν είμαι και για κλάματα…

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Δύναμη ψυχής. Με αυτήν μπορείς ν΄ αγαπάς, να συγχωρείς, να προχωράς, να δημιουργείς.

Ενότητα 2^η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Με διασκεδάζει η μικρή φόρμα. Γράφω για πολλά χρόνια χρονογράφημα για την εφημερίδα «Αττικό Βήμα». Αλλά το μυθιστόρημα είναι η μεγάλη μου αγάπη. Είναι έρωτας, ταξίδι, ζωή μέσα από την ζωή.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Κανείς, ούτε καν δικός μου. Αν υποθέσουμε ότι σε κάποιον θα άλλαζα το ριζικό του, θα έπρεπε να του αλλάξω πρώτα την ιστορία του, τις επιλογές του, την προοδευτική αλλαγή της προσωπικότητάς του έτσι όπως τη δόμησε ο δημιουργός του. Το κάνουμε αυτό για κάποιο φίλο μας πραγματικό; Πώς να το κάνω τώρα εγώ για έναν ήρωα λογοτεχνικό και ταυτόχρονα φίλο μου φανταστικό!

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;    

Αν μιλάμε για μυθιστόρημα, πειθαρχία και πάλι πειθαρχία. Υπάρχει και η έμπνευση που λειτουργεί αυτόματα για να γράφεις ημερολόγιο ή απλά να αποτυπώσεις κάπου τις σκέψεις σου. Αυτό όμως δεν είναι συγγραφή.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Στυλό διαρκείας και μουτζούρες πολλές σ΄ ένα κομμάτι χαρτί, ως προζύμι. Κι όταν οι μουτζούρες γίνουν πολλές σε πολλά κομμάτια χαρτί, τότε ξέρω ότι πρέπει ν΄ ανοίξω καινούριο αρχείο στον υπολογιστή για να γίνει η ζύμωση. Όσο για τις καινούριες γραμματοσειρές και τις φιοριτούρες ουδέποτε με απασχόλησαν.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Θα φτάσει μια στιγμή που η τέχνη θα εξοριστεί για τα καλά από την ζωή μας, ώστε η επιρροή της πάνω στην ύπαρξη θα είναι μηδαμινή». Γκέοργκ Χέγκελ. Λες… προφητικό;

Ενότητα 3^η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του  Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… θα περάσει κι αυτό…

Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Την πολύ γνωστή ταινία «Ένας υπέροχος άνθρωπος». Αναφέρεται στην ζωή του αμερικανού μαθηματικού Τζων Νας. Το μυαλό του χτυπημένο από την σχιζοφρένεια, μα η δύναμη της ψυχής του υπερέβη ακόμη και αυτή την ίδια την ασθένεια. Έτσι, το 1994 τιμήθηκε με το νόμπελ Οικονομίας για την συνεισφορά του στη θεωρία των παιγνίων. Μια ιστορία που μπορεί με κάποιο τρόπο να έχει εφαρμογή και στις δικές μας τις μικρές και ασήμαντες ζωούλες.

Έκθεση εικόνων

Το τελευταίο λογοτεχνικό της εγχείρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ.

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Κορόιδα... σας την έσκασα".

Ξέρεις πώς είναι να κυλάει η ζωή ερήμην σου; Κι όταν είσαι συγγραφέας, ξέρεις πώς είναι  να βλέπεις τις λέξεις, τις ιδέες, τα ευρήματά σου να  βυθίζονται στο κενό κι η έμπνευση σου η σκορδόπιστη να την κάνει μ’ ελαφρά πηδηματάκια;

Κάπως έτσι βάλτωσε η συγγραφέας Ιωάννα Μαργέτη. Ώσπου έλαβε την πρώτη ανώνυμη επιστολή. Ακολούθησαν κι άλλες. Μια ιστορία σε συνέχειες. «Θα τη γράψεις» την πρόσταξε ο άγνωστος. Τρόμαξε. Ήταν κι εκείνο το πασπαρτού που της έβαζε βίαια στα χέρια. Κείνο που θα ξεκλείδωνε εντός της κρυμμένα μυστικά, ανασφάλειες και φόβους. 

«Μια ψυχή που έμαθε να ζει μες στο κελί, μπορεί ν’ αναπνέει ακόμη κι έξω απ’ το κελί της;»

Υποκύπτει. Καταπιάνεται με τη συγγραφή αλλά και την αναζήτηση του άγνωστου αποστολέα.  Ταυτίζεται με το ίδιο της το κείμενο. Βυθίζεται και συνθλίβεται. Αιμορραγεί κι εξαγνίζεται. Η λύτρωση που προσδοκά είναι να καρφώσει στην πόρτα της ζωής της εκείνο το σημείωμα που η ίδια επινόησε για τον ήρωά της.

«Κορόιδα, σας την έσκασα, είμαι ελεύθερη πια!»

Αποκτήστε το άμεσα:

www.ekdoseispnoi.gr/index.php/el/books-gr/mythistorima/product/view/9/51